Foto’s + Verslag Iserlohn

Nederland-Brazilië

[FOTO’S]Het laatste netje bitterballen wordt in het vet gelegd als tegen kwart voor zes in de avond van 2 juli 2010 de bijna voltallige MVB zich verzameld heeft in het verenigingsgebouw. Stuk kan het al niet meer, Nederland is door naar de halve finale van het WK. Een groot deel van de leden heeft in het clubgebouw de wedstrijd bekeken. Direct na de overwinning neemt iedereen plaats in de bus en wordt in een dikke twee uur tijd naar het Duitse Iserlohn gereden.

20.30 uur

De zijdeur van de bus gaat open en honderd oranje ballonnen vallen de parkeerplaats in het centrum van Iserlohn op. Duitsers kijken raar op en de plaatselijke pizzaboer probeert met man en macht zijn wc te verdedigen tegenover de plasgrage leden.

Direct wordt omgekleed in de buitenlucht en 15 minuten later klinkt het….Voorwaarts mars! We marcheren en lopen een heuvel op en komen in het park van Iserlohn terecht. We worden onmiddellijk ondergedompeld in een meute feestende, maar toch aardig beschonken mensen. Ondanks dat, zeer gemoedelijk. Wat een sfeer! Een echt schützenfest! Binnen in een grote hal wordt voor de aanwezigen kort gepresenteerd waarna de verplichting voor de vrijdagavond er op zit.

We slapen in een gymzaal en gelukkig vinden we in de buurt een tankstation waar we eten en drinken kunnen kopen. Onze begeleider Dirk regelt ook nog even snel dat we 2 kratten bier krijgen zodat we nog wat na kunnen keuvelen. Dirk blijkt met alles snel te zijn, hij blinkt uit in dingen regelen, zo zal de rest van het weekend wel duidelijk worden.

Sommige leden besluiten buiten te gaan slapen, de temperaturen lopen in de gymzaal namelijk op naar tropisch. Vroeg worden deze al weer gewekt door een egel die met z’n kop herhaaldelijk tegen een ijzeren hek oploopt. Daarna komt er nog een zwerfster langs die de vuilnisbakken doorzoekt.

Gutemorgen

Tey wekt de zaal met een geïmproviseerd taptoesignaal. Na een frisse douche eten we op een locatie niet ver weg, helemaal goed verzorgd. Daarna begeleiden we de erste compagnie naar het startpunt van de stoet. De temperature rijst inmiddels de pan uit en tegen de tijd dat we in de stoet starten gaat het kwik naar 38 graden celcius.

Natuurlijk sparen we onszelf niet, de band wordt continue koel gehouden, voorzien van water, opgepept en met spray worden startende blessures tegengegaan. Ondertussen spelen we de ene mars na de andere, met ongeveer een minuut slagwerk er tussen. Vlak bij het station komt een langgerekte heuvel, deze is onder deze temperatuur ondoenlijk, halverwege wordt drink/douche pauze ingelast.

Vlak voor het defileerpunt bij het schuttersterrein bevindt zich nog een heuvel,  ongeveer  20% stijging! Schijnbaar wordt deze normaal gesproken opgemarcheerd, maar de orkesten voor ons zijn daar al gestopt. Het is ook ondoenlijk. We lopen gewoon rustig omhoog en boven stellen we weer op. Dan knallen we nog even voor het defileerpunt en is het tijd voor middageten, goulash, de minste maaltijd van het weekend. Niet dat het ons echt veel uitmaakt.

Tegen 14.00 uur gaan we naar het sportveld om de finale te oefenen, voor ons gesneden koek, net als voor de vrienden van Van der Zandt uit Velp, andere orkest lijken wat minder ervaren.

Daarna wordt massaal Duitsland-Argentinië gekeken. Aan het einde is Duitsland door het dolle heen. 3 uur lang is het een kakofonie van getoeter in Iserlohn.

’s Avonds heeft de schutterij een proclamatie waar we een openingsfanfare brengen. We hebben in de tussentijd per persoon zoveel consumptiebonnen toegestopt gekregen dat we de zaal makkelijk van een rondje zouden kunnen voorzien.

Een tiental leden blijven nog wat op het schützefest, de rest is moe en gaat terug naar de gymzaal.

De temperaturen zijn inmiddels veel aangenamer en deze nacht slaapt iedereen binnen.

Taptoe

Zondagochtend is het tijd voor de taptoe. Allerlei orkesten presenteren zich, maar het is minder vergelijkbaar van inhoud met Nederlandse taptoes. Velp presenteert haar Duitse show en in de bijbehorende kleur werkt dat natuurlijk goed uit op de Duitsers die nog in euforiestemming verkeren.

Wij presenteren onze ABBAshow en nadat de laatste noot geblazen is, gaat het dak er helemaal af, en dat nog terwijl er op dit stadion geen dak zit. Het applaus houdt meer dan een minuut aan en is overweldigend.

Hetzelfde applaus krijgen we ook nog eens gedurende de afmars. Op de plaats…rust, en iedereen gutst van het zweet als nooit tevoren. We hebben een paar minuten nodig om af te koelen en ondertussen regent het complimenten van de beroepsorkesten uit Polen en Engeland en willekeurige andere omstanders.

Dan is het weer tijd voor middageten en de groep trekt massaal een sprint van 200 meter en 50 traptreden om maar als eerste bij het eten te zijn, om eenmaal aan tafel erachter te komen dat we eigenlijk helemaal geen trek hebben, we zitten nog vol van het ontbijt. Het orkest uit Duitsland deed nog een dappere poging om ons bij te blijven in de sprint, maar tevergeefs.

Grote Parade

’s Middags trekt de parade via dezelfde route als gisteren, alleen zijn er nu 10 keer zoveel deelnemers en 10 keer zoveel toeschouwers, de temperatuur is gelukkig wel 10 graden lager. We sluiten de stoet en begeleiden daarmee weer de erste compagnie. Ook nu sparen we onszelf niet en achter elkaar spelen we stukken als Ross Roy, Arsenal, Baikal Amur Magistral, Fireflies, Army of the Nile, Rickenbacher Polka en Castell Coch. De heuvel  bij het station, die gisteren de leden tot het uiterste dreef had nog een portie wraak te goed. Onderaan hebben we Ross Roy ingezet en zijn zo omhoog gemarcheerd. Op driekwart stond de stoet stil en hebben we op de plek doorgespeeld en even water gedronken, het laatste kwart hebben we gevuld met Castell Coch. Daarna volgden nog wat straten en kwam de ondoenlijke heuvel weer, deze hebben we deels afgesneden en na het defileerpunt lagen de leden veelal uitgeteld in het gras.

Nadat iedereen bijgetankt had vond er nog een presentatie plaats in de grote hal op het schuttersterrein.

Rond 18.30 uur werd er richting Maastricht vertrokken met boterhammen van de organisatie, maar niet voordat we begeleider Dirk nog even in het zonnetje hadden gezet, een betere begeleider kun je je als band niet wensen en veel organisaties kunnen in het algemeen een voorbeeld nemen aan die van Iserlohn.

Dat de band een fantastisch visitekaartje heeft achtergelaten, blijkt wel uit het feit dat ze ons zo snel als kan (binnen 2 à 3 jaar) weer terug willen hebben.

Fysiek gezien was dit een van de zwaarste weekenden met de band ooit, maar ook een weekend met fantastische sfeer en eenheid. De muziek en exercitie was weer van een topniveau.

De terugweg verliep traag met 2 uur file, maar rond half 12 waren we terug in Maastricht en werd buschauffeur Paul nog even bedank, een geweldige kerel die je als band het nodige werk uit handen neemt!

De band bewijst maar weer eens dat het een geweldige groep mensen heeft die er voor de volle honderd procent voor gaan maar daarnaast zichzelf altijd bezig houdt met ongein.

Morgen kijken we weer gezamelijk voetbal, zaterdag gaan we kayakken in de ardennen en zondag vertrekken Jong MVB en alle leerlingen naar Mondo Verde. Zoals Dirk zei na onze sprint door de eetzaal: “sie sind ganz verrückt”!

Weg bij je stoffige harmonie/fanfare en bij een jonge hippe muziekvereniging? Klik hier en we mailen je binnen 24 uur! Tientallen gingen je al voor!